Kort geleden had ik contact met een meneer die ging sterven, hij wilde zijn uitvaartwensen vastleggen zodat daarover duidelijkheid was voor zijn nabestaanden.

Ik bezocht meneer en zijn vrouw verschillende malen in hun mooie stadswoning.
Deze was net helemaal verbouwd; een prachtige woonkeuken met een dakkoepel. Zijn zorg-bed stond eronder en ’s nachts, als hij niet kon slapen, genoot hij van de sterren vertelde hij.

Interieur was zijn vakgebied. Toen hij zijn wens voor thuisopbaring uitsprak informeerde ik hem eerlijk dat er wel een paar serieuze aandachtspunten waren, dat had hij zelf ook al bedacht. De moeilijk bocht vanuit de huiskamer naar de (heel) smalle voordeur en de ramen, die sinds de verbouwing niet meer open konden, maar… onmogelijk was het zeker niet.

Tijdens het onderwerp “vervoer” vroeg hij glunderend of hij in zijn eigen auto kon worden vervoerd. Meneer was zelf niet zo lang dus toen ik aangaf dat er hooguit een kleinere kist moest worden gemaakt, noemde hij gelijk de naam van een vriend die dat wel zou kunnen. “Waarom vraag je het hem niet?”, zei ik, “waarschijnlijk voelt het voor hem als een eer om dit voor jou te doen”.

Zijn echtgenoot en ik gingen met een rolmaatje naar de auto om de maximum lengte op te meten, die voldeed nèt aan de standaardlengte. Meneer plaatste de opdracht voor zijn (iets kleinere) kist bij zijn vriend, hij grapte dat hij wel een beetje zacht wilde liggen. Ik opperde een bedje van ambachtelijke houtkrullen, en dat vond hij geweldig.

Kort daarna overleed meneer. Toen zijn vriend de kist kwam brengen ging deze verticaal door de deur. Hier moesten we dus duidelijk iets regelen voor het vertrek.

Nadat meneer een aantal dagen onder de sterrenhemel, in een unieke kist, op een bedje van houtkrullen in zijn zelf-verbouwde woonkeuken was opgebaard volgde de dag van de uitvaart.

Zijn vriend-van-de-kist kwam op het afgesproken tijdstip om eerst de voordeur uit de scharnieren te tillen en de deurstrip te verwijderen, om deze na vertrek weer terug te plaatsen.

Het was millimeter werk, maar…het lukte om meneer mooi uit huis te dragen voor het laatste ritje in zijn eigen auto, bestuurd door weer een andere vriend.