Alweer ruim een jaar geleden werd ik gebeld door een bekende, een vriendin van haar was ongeneeslijk ziek en zou op korte termijn gaan overlijden. Ze vroeg of ik wilde begeleiden als het zover was.

In de veronderstelling dat een operatie haar klachten zou verhelpen ging de vrouw het ziekenhuis in, en met de boodschap dat ze ongeneeslijk ziek was en op korte tijd zou overlijden kwam ze een dag later weer thuis.
Wat een drama…
Hoe vertel je dat aan je puberkinderen?
Hoe bereid je je hier als gezin op voor, terwijl de tijd je inhaalt?

De vrouw was geen makkelijke prater, gelukkig waren er toch momenten dat haar afscheid ter sprake kwam. Ze deelde haar wensen en schreef zelfs een tekst die haar partner tijdens het afscheid kon voorlezen.

Toen ik na het overlijden haar echtgenote en kinderen ontmoette, waren er al best veel concrete wensen.
Thuis was haar veilige haven en een thuisopbaring stond dus buiten kijf. Gelegen in een strakke kist van populierenhout, lag ze opgebaard in de serre. De ruimte, de lichtinval, de transparante klamboe en de kist vormden een mooi geheel.
Een groot gezelschap in een uitvaartcentrum paste absoluut niet bij deze vrouw, maar wat dan wel? Ik vroeg of ze aan een “huiskamerafscheid” hadden gedacht. Dat werd het!
Met na afloop tapas, want daar was ze dol op…

Op de dag van de uitvaart stond de vrouw midden in de woonkamer, met om haar heen de gehuurde klapstoelen. Omdat ze er gek op was, brachten de genodigden tulpen voor haar mee. Voordat ze gingen zitten, legden ze deze op haar kist.

De setting maakte het afscheid intiem en prachtig summier; haar gezin stak oranje kaarsen aan, de echtgenote las de woorden van haar vrouw voor en een neef regelde de muziek. Aan het eind van de plechtigheid klapte iedereen zijn stoel in om de weg vrij te maken voor het vertrek naar de begraafplaats.

Tussen twee muziekstukken die daar klonken, lieten naasten met touwen haar kist dalen. Tijdens het laatste stuk deelde ik bloembolletjes uit die de aanwezigen rondom het graf konden begraven.

Deze week, precies een jaar na overlijden, ontving ik een appje dat de eerste knoppen van de botanische tulpjes rondom het graf zichtbaar zijn.
Hoe bijzonder is dat…