Ik had met zijn dochter afgesproken om hem samen met haar te verzorgen. Normaal gesproken zou ik me daarom na haar telefoontje aankleden en naar de familie gaan. Maar nu kon dat niet.
Meneer was na 23.00 uur overleden en daarom moesten we tot 9.00 uur de volgende ochtend wachten op de schouwarts.
Een schouwarts stelt vast of iemand een natuurlijke dood is gestorven of niet. Tot zijn/haar bezoek mag er niets met een overledene gebeuren; geen verzorging, geen verplaatsing, geen koeling.
De naasten werd verteld dat ze maar beter naar huis konden gaan en moesten meneer dus onverzorgd achterlaten. Dit was in groot contrast met de respect- en liefdevolle manier waarop zij hem hadden nagelopen in de afgelopen tijd en voelde dan ook heel vervelend.
Het schijnt dat dit beleid steeds vaker in zorginstellingen wordt gehanteerd.
Na het telefoontje lag ik nog een tijd wakker.
De vraag die steeds door mijn hoofd schoot: Zouden de artsen en directieleden van deze zorglocatie òòk dit beleid toepassen wanneer de overledene hun eigen vader was?
Hem 8.5 uur laten liggen om hem pas de volgende ochtend te verzorgen en te koelen…?
Ik kan het me niet voorstellen.
