Samen met haar ouders was ze uit Rusland over gekomen voor een hartoperatie die bij hen niet mogelijk was. Ze is aan complicaties overleden.
En nu willen de ouders zo snel mogelijk met hun dochter naar huis om dit grote verlies te beleven en te delen met familie en vrienden. Voor repatriëring is geen geld, daarom wensen ze een crematie op kortst mogelijke termijn om daarna de as van hun dochter in Rusland te begraven.
Vanwege de kosten moet alles heel sober.
De afscheidsmomenten zijn in de rouwkamers van het ziekenhuis, ondanks de lieve medewerkers niet echt een warme plek. Een aardige Russische medewerker uit het ziekenhuis die goed Engels spreekt is hun steun en toeverlaat. Hij is er op alle contactmomenten om te vertalen want de ouders spreken alleen maar Russisch.
De avond voor de crematie komt er een Russisch-Orthodoxe priester voor een afscheidsritueel. De ziekenhuismedewerker en ik, eigenlijk twee vreemden, staan het echtpaar bij omdat hun eigen vrienden en familie zo ver weg zijn.
Omdat een crematie voor negen uur goedkoper is, zijn we de volgende ochtend al vroeg bijeen in de rouwkamer. Ik heb roze bloemen meegebracht en kaarsen, die de ouders aansteken.
Terwijl er muziek klinkt zitten de ouders bij hun dochter. Ze strelen en kussen haar, wetend dat ze haar nu echt voor het laatst zien. Ze heeft een roze prinsessenjurk aan en is zo mooi, ècht een prinsesje.
Als het moment komt om te vertrekken, nodig ik de ouders in gebarentaal uit om de bloemen bij hun dochter in de kist te leggen. Een heel bewust en liefdevol ritueel, gevolgd door het sluiten van de kist. De ouders tillen het kistje met hun dochter in mijn auto, waarna we haar met z’n drieën naar het crematorium brengen…
Nog geen twee dagen na overlijden is het meisje gecremeerd en via de Officier van Justitie regel ik toestemming voor eerdere vrijgifte van de as.
De formaliteiten zijn best ingewikkeld. Communicatie met het Russisch Consulaat is lastig en maakt het moeilijk om te achterhalen wat nodig is voor toestemming voor het vervoer van de as. Na veel heen-en-weer pendelen tussen crematorium, beëdigd vertaler en het consulaat zijn uiteindelijk alle documenten geregeld.
In tranen nemen we met een innige omhelzing afscheid.
De ouders keren terug naar Rusland, nog steeds met hun lieve dochter, maar zo heel anders dan dat ze zich hadden voorgesteld…
